Carmilla

[Audiobook]

Ciekawa historia, ale krótka. Muszę przyznać, że podczas pierwszych kilku rozdziałów przysypiałam, więc nie pamiętam ich zbyt dokładnie.

[Audiobook]

Ciekawa historia, ale krótka. Muszę przyznać, że podczas pierwszych kilku rozdziałów przysypiałam, więc nie pamiętam ich zbyt dokładnie.

Nieco zapomniana, przykurzona, perła literatury klasycznej, która już może nie szokuje jak niegdyś, ale wciąż oferuje dobrą literacką podróż. po raz pierwszy wydana w 1872 roku Carmilla była powieścią nie tylko budzącą kontrowersje, ale i obrazobójczą. Autor bowiem miał odwagę ukazać zmysłowość i bliskość pomiędzy dwoma kobietami, w dodatku przyprawiając kły jednej z bohaterek. Wampiry zawsze fascynowały swoją tajemniczością, reprezentując naturę zła, ale i piękno jednocześnie pojawiały się pod osłoną nocy pijąc krew swoich ofiar. Literackie wampiry to zazwyczaj mężczyźni, zaś Le Fanu idzie o krok dalej, stawiając na kobietę właśnie.
Powieść na tamte czasy stanowiła dzieło nowatorskie, wiadomym jest, że gotyk lubował się w mroku, tajemnicach, zaś kobiety przedstawiał jako istoty kruche, potrzebujące opieki, delikatne i zdominowane przez mężczyzn. W Carmilli obserwujemy jak postać kobieca rośnie w siłę, stając się równa mężczyźnie, rzuca urok na niewinną Laurę, a siła przyciągania staje się iście męska. Carmilla z łatwością przejmuje kontrolę nad otoczeniem, nikt nie potrafi pozostać obojętnym wobec jej knowań i przebiegłości, z łatwością potrafi rzucić urok. Le Franu idzie o krok dalej i poza odważnym postawieniem przed szereg postaci kobiety-wampira decyduje się na niezwykle ostrożne uchwycenie seksualności. Sceny zbliżeń ukazujące zmysłowość i bliskość między dwoma kobietami osnuwa gruba zasłona oniryzmu, po zapadnięciu zmroku w tych grubych murach doświadczymy zakazanej bliskości.
Warto również zwrócić uwagę na podział bohaterów - za kobietami stoi uczucie, kieruje nimi serce, zaś postaci męskie jak doktor, czy ojciec Laury należą do grona tych racjonalnych, szybko odnajdują przyczynę niedomagania dziewczyny.

Współczesny czytelnik może nie czuć się już zszokowany jak na tamte czasy, 150 lat zmieniło wiele w podejściu do postrzegania świata, czy roli kobiety. Jednak wciąż możemy rozsmakować się w klimacie tej książki za sprawą jej odświeżonego wydania, wzbogaconego o ilustracje i twardą oprawę. Polecam w szczególności fanom twórczości Daphne du Maurier.

Nieco zapomniana, przykurzona, perła literatury klasycznej, która już może nie szokuje jak niegdyś, ale wciąż oferuje dobrą literacką podróż. po raz pierwszy wydana w 1872 roku Carmilla była powieścią nie tylko budzącą kontrowersje, ale i obrazobójczą. Autor bowiem miał odwagę ukazać zmysłowość i bliskość pomiędzy dwoma kobietami, w dodatku przyprawiając kły jednej z...

szczerze to nie wiem co mam o tej książce myśleć. możliwe, że przez duży hype na nią moje oczekiwanie były dość wysokie i to dlatego.
samą książkę czyta się naprawdę szybko (na jednym posiedzeniu idzie skończyć) i nawet nie czuć zbytnio jej "starości".
jednak te ilustracje nie powalają, a naprawdę liczyłam, że będą mi się podobać (sorry, ale na tą rozciągniętą szyję nie da się patrzeć)
za to ukazanie wampiryzmu podobało mi się, szczególnie sama końcówka co dosyć cenię.

szczerze to nie wiem co mam o tej książce myśleć. możliwe, że przez duży hype na nią moje oczekiwanie były dość wysokie i to dlatego.
samą książkę czyta się naprawdę szybko (na jednym posiedzeniu idzie skończyć) i nawet nie czuć zbytnio jej "starości".
jednak te ilustracje nie powalają, a naprawdę liczyłam, że będą mi się podobać (sorry, ale na tą rozciągniętą szyję nie da...

Miłośnikom klasycznej literatury grozy postaci Josepha Sheridana Le Fanu przedstawiać nie trzeba. Ten wybitny irlandzki pisarz, zasłynął bowiem za sprawą kilkunastu misternie utkanych powieści osadzonych na tle gotyckiej nastrojowości. Prawdziwą sławę i rozpoznawalność przyniósł mu jednak utwór, który po dziś dzień jest przywoływany jako jeden z najbardziej przełomowych, inspirujących, przede wszystkim zaś śmiałych oraz odważnych. Zmysłowa, sensualna, nasycona dwuznacznym erotyzmem ,,Carmilla’’ szturmem wdarła się na ówczesny rynek wydawniczy, wywołując - całkiem zasłużenie - sporą dozę sensacji. Publikowana pierwotnie w odcinkach na łamach czasopisma ,,Dark Blue’’ w latach 1871 – 1872, debiutowała głośno i nowatorsko, lecz wziąwszy pod uwagę realia epoki, pruderyjne społeczeństwo uwięzione w ciasnych ramach religijności i moralności wespół z jego ograniczoną postępowością, należało spodziewać się oczywistego oburzenia ogółu. I rzeczywiście; czasy złotej obyczajowości, kultu powściągliwości uczuć, ściśle przestrzeganych zasad, sztywnych manier i konwenansów, nie pobłażały historii jawnie opisującej lesbijski romans z nutą paranormalnych wydarzeń. Motyw wampiryzmu sam w sobie by ł co prawda poczytny, ale przeinaczony przez Le Fanu, wręcz szokował. Uwodzicielska piękność – nieśmiertelna krwiopijczyni - która podstępem wkradała się w łaski szlachetnych panienek, obłapiając je i zwodząc, żadną możliwą miarą nie mogła wpisać się w archetyp aktualnych bohaterek literackich.
Dzisiaj, po dekadach zawirowań, latach gwałtownych przemian społecznych, ,,Carmilla’’ podobnych nastrojów już nie wywoła. Diaboliczna domina, dybiąca na czystość swych ofiar, ich nieskalaność, młodość i urodę, intryguje, ale nie przeraża. Współczesny odbiorca niewątpliwie doceni powab, liryzm i hipnotyczną urokliwość tekstu, traktując XVIII – wieczny utwór w kategorii ciekawostki. Pierwszoosobowa narracja przydająca wiarygodności oraz realności, umiejscowiona pośród naturalistycznych krajobrazów Styrii i przepastnych komnat starego zamczyska, z pewnością trafi w gusta pasjonatów melancholijnych tchnień grozy. Kameralny nastrój, powolne budowanie napięcie, zmyślnie zawiązany spisek, widmo śmierci, duszna atmosfera, miraż sennych majaków – tych elementów jest tutaj mnóstwo; nagromadzenie zresztą nieprzypadkowe, raczej na miarę gatunku; w rękach Sheridana Josepha Le Fanu jednak każdy z nich ożywa, sugestywnie oddziałując na wyobraźnię czytelnika. Powiedzieć, że to literacka uczta dla oczu i umysłu, to mało – w ,,Carmilli’’ można się zakochać…

Miłośnikom klasycznej literatury grozy postaci Josepha Sheridana Le Fanu przedstawiać nie trzeba. Ten wybitny irlandzki pisarz, zasłynął bowiem za sprawą kilkunastu misternie utkanych powieści osadzonych na tle gotyckiej nastrojowości. Prawdziwą sławę i rozpoznawalność przyniósł mu jednak utwór, który po dziś dzień jest przywoływany jako jeden z najbardziej przełomowych,...

Nowe wydanie uwodzi estetyką, tak jak Camilla uwodzi główną bohaterkę i czytelników.

Nowe wydanie uwodzi estetyką, tak jak Camilla uwodzi główną bohaterkę i czytelników.

Jak na książkę-horror, pisaną w tamtych latach, jest moc. Mamy do czynienia z pierwowzorem Draculi,Zmierzchu i wszystkich innych historii o wampirach. Nie ma tu nadmiaru fantastyki, więc fani Zmierzchu się zanudzą bez świecącego "Edzia Kulena", spopielonej w słońcu Claudii, czy łażącego po ścianach Draculi, ale sama historia jako pierwsza prawiąca o wampirach zasługuje na złoty medal. Czytając ją trzeba brać pod uwagę lata w których ją napisano i docenić fantazję autora.Czytającemu mocno udzielają się emocje bohaterów, zmienność Carmilli przeraża, a ostateczna walka z chorobą trawiącą mieszkańców tamtych ziem, sprawia, że samemu ma się ochotę złapać za szpadel ;) Wydanie w twardej oprawie, ładnie i wygodnie podzielone rozdziały dzięki czemu czytanie samo płynie, całość w biało-czarno-czerwonej oprawie, ilustracje. Tytuł trafia na listę ulubionych.

Jak na książkę-horror, pisaną w tamtych latach, jest moc. Mamy do czynienia z pierwowzorem Draculi,Zmierzchu i wszystkich innych historii o wampirach. Nie ma tu nadmiaru fantastyki, więc fani Zmierzchu się zanudzą bez świecącego "Edzia Kulena", spopielonej w słońcu Claudii, czy łażącego po ścianach Draculi, ale sama historia jako pierwsza prawiąca o wampirach zasługuje na...

Świetnie przetłumaczona nowa wersja po polsku, a także fajna i prosta po angielsku.

Świetnie przetłumaczona nowa wersja po polsku, a także fajna i prosta po angielsku.

Krótko, mrocznie i bezkrwawo , czyli o gotyckim przodku współczesnych wampirów odmienianych przez wszystkie przypadki. „Carmilla” przybyła do mnie w nowym wydaniu, którego warstwa graficzna pięknie komponuje się z treścią.
Wszystko tu jest subtelne jak narratorka, by zaraz potem wziąć zakręć i wpaść w aurę otaczającą Carmillę - kobietę (nomen omen) wampa, która elektryzuje z każdej strony powieści i nie daje o sobie zapomnieć. Jest tajemnicza, zmysłowa i skrywa więcej sekretów, niż jakikolwiek nieproszony gość.
Narracja świetnie oddaje gotycki klimat, który pochłania czytelnika w tej (niestety!) krótkiej lekturze. Miałam wrażenie, że przyjaciółka streszcza mi ostatnie wydarzenia. Bohaterowie są dobrze skrojeni, bez przesady w żadną ze stron. W końcu to arystokraci.
Jako osoba niewrażliwa na gatunek gore (mityczny chłód i takie tam) nie mogę nie docenić tego, jak „Carmilla” powoduje niepokój bez rozlewu krwi! Na próżno w niej szukać drastycznych scen czy oczekiwać gęsiej skórki - nie jest to „typowy” na obecne standardy horror. Tutaj uczucie spięcia wywołuje cały klimat wraz z bohaterami, z którymi autor i tłumaczka poradzili sobie świetnie.

https://instagram.com/p/C7XGbXOIssA/

Krótko, mrocznie i bezkrwawo , czyli o gotyckim przodku współczesnych wampirów odmienianych przez wszystkie przypadki. „Carmilla” przybyła do mnie w nowym wydaniu, którego warstwa graficzna pięknie komponuje się z treścią.
Wszystko tu jest subtelne jak narratorka, by zaraz potem wziąć zakręć i wpaść w aurę otaczającą Carmillę - kobietę (nomen omen) wampa, która elektryzuje...

Na przestrzeni wieków napisano wiele książek z wampirycznymi bohaterami. Wiele z nich do dziś stanowi inspirację dla współczesnych artystów. Jedną z takich ponadczasowych i nieśmiertelnych historii jest ,,Carmilla" Josepha Sheridana Le Fanu. Nowelka pierwotnie była wydawana w latach 1871-1872 w magazynie ,,The Dark Blue". Później autor wydał ją w tomiku z innymi swoimi opowiadaniami. Nowe wydanie dzieła Sheridana Le Fanu jest wyjątkowe z kilku powodów. Do jej wydania przyczynili się także czytelnicy, którzy chcieli samodzielnego wydania ,,Carmilii", którego od wielu lat nie było na rynku. Z inicjatywy Edyty z @lesbioteka powstała petycja o wznowienie. Opowieść o Laurze i Carmilli trafiło do księgarni ponownie w 50 rocznice pierwszego polskiego wydania (1974 r. ) w przekładzie Pauliny Braiter, z ilustracjami Aleksandry Czudżak.

,, - Mimo wszystko życie i śmierć to stany tajemnicze i doprawdy niewiele o nich wiemy".

Z perspektywy współczesnych czytelników ,,Carmilla" Josepha Sheridana Le Fanu jest kolejną wampiryczną historią, ale społeczno-kulturowy i historyczny kontekst nadają tej publikacji większego znaczenia. W momencie premiery ,,Carmilla" była czymś nowatorskim i odważnym głównie ze względu ukazania relacji pomiędzy dwiema kobietami.

Przez wiele wieków wampiry w literaturze były ukazywane jako postacie na wskroś złe. Nieśmiertelne potwory, wiecznie spragnione ludzkiej krwi, którym brakuje człowieczeństwa. Z czasem ich oblicze zmieniało się, ale dopiero za sprawą tekstów współczesnych pisarzy wampiry w literaturze zaczęły kojarzyć się pozytywnie. Ukazując relacje pomiędzy Laurą a Carmillą Joseph Sheridan Le Fanu sięgnął po motyw wampirzycy, z którą już wiązały się negatywne skojarzenia. Związki homoseksualne w Wielkiej Brytanii i Irlandii były wówczas zakazane (Oscar Wilde ponad dwadzieścia lat po publikacji ,,Carmilii" został oskarżony o kontakty homoseksualne i skazany). Relacja między głównymi bohaterkami jest, więc od początku zakazana i zła z punktu widzenia zasad społecznych, ale sposób jej przedstawienia, nadaje jej dwuznaczności.

Tytułowa bohaterka to tajemnicza famme fatal, która łamie konsensus społeczny i moralny. Carmilla ma dwa oblicza. Jest czarującą, delikatną, zmysłową młodą kobietą, która swoim pięknem i urokiem osobistym zyskuje sympatię i aprobatę innych. Swoje drugie oblicze kobieta bardzo dobrze maskuje, choć jej opryskliwy i kpiący stosunek do świata daje się dostrzec pod przyjętą rolą. W kreacji bohaterki Sheridan Le Fanu dostrzeżemy niektóre klasyczne cechy wampira.

Laura jest ucieleśnieniem niewinności, która mimo wszystko nie ma dużego wpływu na swoje życie. Mieszkająca w zamku i złakniona kontaktu z rówieśniczką jest zafascynowana swoim gościem. Świetnym pomysłem było uczynienie jej nieświadomym na aluzje wampirzycy, ale jednocześnie ulegającą jej urokowi.

Reszta bohaterów nie jest tak rozbudowana, ale autor świetnie ukazuje ich motywacje. W tej historii pełnią rolę strażników norm moralnych i społecznych.

Relacja pomiędzy Carmillą a Laurą autor rozwija w sposób subtelny i dyskretny. Dwuznaczności samej historii nadaje narracja, która stylizowana jest na wspomnienia Laury. Ważną częścią tej opowieści i relacji pomiędzy dwiema kobietami stanowią sny, ich znaczenie oraz symbolika. Klimatu powieści nadaje miejsce akcji - stary zamek, a także miejscowe przesądy.

,,Carmilla" Josepha Sheridana Le Fanu pomimo upływu lat wciąż zachwyca warstwą symboliczną i językową. Zdecydowanie warto sięgnąć po tę powieść gotycką która ma fantastyczny klimat oraz stała się prekursorem i inspiracją dla wielu innych twórców, w tym Broma Stokera, autora ,,Draculi".

Na przestrzeni wieków napisano wiele książek z wampirycznymi bohaterami. Wiele z nich do dziś stanowi inspirację dla współczesnych artystów. Jedną z takich ponadczasowych i nieśmiertelnych historii jest ,,Carmilla" Josepha Sheridana Le Fanu. Nowelka pierwotnie była wydawana w latach 1871-1872 w magazynie ,,The Dark Blue". Później autor wydał ją w tomiku z innymi swoimi...

Super

Super